Verdwaalde gasten, ordinaire Fransen en meer

Bonjour!

Na een paar weken is het weer tijd voor een nieuw verslag!
Waarschijnlijk de laatste, aangezien ik over 6 dagen alweer thuis ben! Komende zondag vertrekt om half 9 mijn trein vanuit Lyon naar Brussel.
Ik heb hier echt een top tijd gehad en heb geen moment spijt gehad dat ik dit gedaan heb, ondanks dat ik natuurlijk ook leuke dingen in Nederland heb moeten missen (Decibel, Roze Maandag). Maar ik heb ook wel weer heel veel zin om naar huis te komen, waar ook weer een nieuwe uitdaging wacht, namelijk het studentenleven! En het wordt ook weer eens tijd om een flinke avond te stappen, zonder dat het een vermogen kost voor 2 drankjes haha.
Mijn laatste verslag stopte bij de stapavond, die we inmiddels alweer 2 achter de rug hebben.
De eerste keer zijn we naar een club net buiten Lyon geweest, Ceasar Palace. Iets héél anders dan de Boekanier of de Bolle haha, het was echt een Ceasar Palace. Vanbinnen erg mooi en de discotheek was ook nog gedeeltelijk buiten. Hele leuke avond gehad, ondanks de belachelijk hoge prijzen. Voor 1 uur was er 50% korting op alle drankjes en toen betaalde we al €7,- voor een mixje. Echt belachelijk, maar veel keuze heb je niet, want ook de non-alcoholische versie van cola kost een dikke €5,-. Maar dat mag de pret niet drukken, want we gaan hier niet elke week , dus we hebben genoten. Ze draaide erg leuke muziek, house en techno.
Vorige week vrijdag zijn we ook weer uitgeweest (in principe gaan we om de 2 weken, omdat we bijna een uur heen en een uur terug moeten rijden en dan ook nog tol moeten betalen en benzine natuurlijk). We besloten deze keer naar een andere club te gaan (ben de naam alweer vergeten haha) middenin Lyon. Omdat de ouders van Jennifer die week op bezoek was én Jennifer jarig was gingen we eerst even taart eten om een bodem te leggen haha. Ook de zus van Jennifer en haar vriend gingen mee. Met een volgeladen auto gingen we dus op weg. Op de heenweg was de helft ziek, zwak en misselijk en de andere helft lag al te slapen (o.a. ik natuurlijk haha). Maar na de nodige paracetamols en powernaps waren we er helemaal klaar voor hoor. We hadden al gelezen dat het die avond thema-avond was (aquatic) dus het enige wat wij verwachtten was een tropisch aangeklede club en té blote danseressen. Maar we bleken het thema toch iets teveel onderschat te hebben, want toen we aan kwamen lopen was de helft van de feestgangers als piraat verkleed (ruime interpretatie hier van het thema aquatic, maar oké). Toen we naar binnen wilden werd ons gevraagd om onze uitnodiging of onze naam op de gastenlijst. Uhhhh die hadden we dus niet. Gelukkkig mochten we na wat overleg tussen de 2 bewakers gewoon naar binnen. Gelijk €12,- aan entree armer maar oké. Op het moment dat we echt de zaal binnengingen bleken we helemaal het thema onderschat te hebben, want er stonden zelfs een zwembad en bubbelbaden binnen haha. Na eerst 10 minuten ononderbroken aangestaard te zijn door de Franse meiden (het woord subtiel kennen ze in het Frans denk ik niet) barstte het feest los. En het enige woord dat dit feestje kon omschrijven was: ORDINAIR. Met hoofdletters ja. Die Fransen kunnen er wat van, echt niet normaal. De vrouwen hadden óf amper kleren aan óf trokken die uit terwijl ze rond de paal aan het dansen (nouja, dansen...) waren óf in de kooi. Maar ook de mannen konden er wat van, die kennen ook echt totaal geen schaamte en waren ook niet vies van de paal. Overigens zijn Franse mannen echt absoluut niet knap en de minderheid die dat wél was had zulke rare versiertrucs dat je spontaan op ze afknapte. Maar we hebben ons vermaakt, niet normaal! De muziek was in één woord geweldig en de sfeer was echt helemaal top! Rond een uur of 2 was ook nog eens de grande opening van de zwembaden, incl. crowdsurfende boot met piraten en vuurwerk.. De vorige stapavond was leuk, maar deze sloeg alles, echt een top avond!
De volgende dag waren we allemaal zo brak als ik weet niet wat, want we lagen er rond 5 uur in en om half 8 ging helaas de wekker weer. Helaas was er geen tijd om bij te trekken, want het was uitgerekend de drukste aankomst-en vertrekdag van het hele seizoen haha. Maar dat maakte allemaal niet uit.

In mijn vorige reisverslag ben ik trouwens onze Franse huisartsen ervaring vergeten te vertellen. Jennifer haar kies was een paar weken terug afgebroken en dat ging van kwaad tot erger. Helaas hebben ze hier in Frankrijk (in ieder geval in deze regio) een groot tekort aan tandartsen en dus was het nergens mogelijk een afspraak te maken vóór december. Dus toen besloten we maar naar de huisarts te gaan in de hoop dat we een spoedverwijzing zouden krijgen en wel bij de tandarts terecht konden.
Jennifer had gevraagd of ik mee wilde gaan, om eventueel te vertalen (ze spreekt zelf ook Frans, maar toch) en zodat ze niet alleen was.
Ondanks de kies was het een weer een lachwekkend avontuur. Het gebouw waar de huisartsen zaten was helemaal van hout, wat betekent dat je in de wachtkamer precies kon horen wat er werd verteld en gezegd. Met genânte problemen wil je daar dus echt niet zitten haha. Ook de huisarts zelf was erg lachwekkend, zo rond als een tonnetje, terwijl de hele wachtkamer vol hing met posters in de trant van: hoe leef/eet ik gezond en word ik niet te dik.
Daarna konden we gelukkig wel meteen door naar de tandarts, dus het probleem was gelukkig weer tijdelijk opgelost, nadat we ook de nodige spullen bij de apotheek hadden ingeslagen.

Verder zijn eind juli papa, mama en Nicky langsgeweest! Dat was echt super leuk en gezellig, erg leuk om ze weer te zien! We hebben heel veel gedaan, zoals het bezoeken van de watervallen, Annecy en Chambéry.
Ze hadden eigenlijk een kamer in een hotel in Chambéry gehuurd om te slapen, maar toen we daar aankwamen was dat echt niet wat ze verwacht hadden. Het was niet vies, maar ook niet fris en nee, daar wilde je echt niet slapen. Dus toen moesten we op het laatste moment nog iets anders zoeken. We zijn toen maar teruggereden naar de camping in de hoop onderweg iets tegen te komen. Door een hele lieve Franse meneer kregen we het adres van een Chambre d'Hôtes (dat wat al die mensen bij Ik Vertrek beginnen). In eerste instantie konden we het echt niet binnen, omdat het helemaal achteraf lag in een gat dat ook al achteraf lag haha. Maar toen we binnenkwamen waren we dat meteen vergeten, want het was zo ongelooflijk mooi! Helemaal van hout en super gezellig ingericht echt super gaaf! Omdat ik het niet uit kan leggen, moet je dadelijk maar even de foto's kijken onderaan dit verslag. Er zat ook nog eens ontbijt bij met 5 verschillende soorten cake, zelfgemaakte yoghurt en weet ik het allemaal. Dus toen ben ik natuurlijk ook maar een nachtje blijven slapen. Was toch wel wat anders dan die tent haha. Helaas gingen ze na 5 dagen weer naar huis. Dat was natuurlijk niet leuk, maar ik wilde wel heel graag blijven, want mijn tijd zat er voor mijn gevoel echt nog niet op!

Met Jennifer ben ik ook nog een keer naar een ander vuurwerkspektakel weesten kijken, in Romagnieu. Het was een of ander feest van de meren. Wij hadden na de tegenvaller in Lyon weinig verwachtingen, maar het was echt super mooi! Helemaal een vuurwerkshow van wel 20 minuten rond allemaal verschillende nummers heen. Een van het mooiste vuurwerk dat ik ooit gezien heb.

Verder was er afgelopen donderdag een disco avond hier op de camping. Vaak wordt het pas rond half 11 leuk (ofwel dan komst de foutste muziek). Christian, Valérie en co kwamen allemaal aanlopen in een echte disco-outfit, iets wat wij alleen met carnaval aan zouden doen. Aangezien Christian uit Guadeloupe komt kan hij super goed dansen. Hij ging dan ook battelen tegen een jongentje dat super goed kon breakdancen. Compleet met roze pruik op zijn hoofd. Ik heb echt helemaal dubbel gelegen en me de hele avond geweldig vermaakt om die man (die later ook nog even ging zingen haha).

Het werk gaat hier gewoon door en alles gaat nu gewoon zijn gangetje. Omdat het nu half augustus is, komen er steeds meer Fransen. Waar ik in het begin eigenlijk alleen Nederland sprak bij de receptie spreek ik nu op sommige dagen meer Frans dan Nederlands. Erg leuk en goed voor mijn Frans natuurlijk!
Toch maken we soms nog dingen mee die echt buiten de normale receptieproblemen vallen. Zo was er vandaag een man verdwaald tijdens het hardlopen. Hij was al sinds vanochtend 10 uur weg en nog steeds niet terug rond kwart over 1. Lang rondje hardlopen. Hardlopen is hier pittig (ik spreek uit ervaring) maar dat is wel erg lang voor een rondje van 5 km. Zijn vrouw vroeg dus of ik enig idee had waar hij ergens was lopen. Nee dat had ik echt niet. Om half 3 kwam ze nog een keer terug, hij was er nog steeds niet en had ook geen telefoon ofzo bij zich. Natuurlijk was ze nogal ongerust en ze had ook al verschillende keren sirenes gehoord dus ze was bang dat er iets was gebeurd. Ik snel Raphaël gebeld, want Valerie en Christian waren net allebei weg van de camping. Ik had nl geen idee wat/wie/waar je dan moet bellen in Frankrijk. Eerst naar het ziekenhuis gebeld, maar daar was niemand die voldeed aan onze beschrijvingen. Toen maar de gemanderie gebeld voor een of andere uiterlijke schets zodat ze hem konden gaan zoeken. Die zouden langskomen voor een wat uitgebreidere beschrijving en voor een foto. Precies op het moment dat we daar op aan het wachten waren belde de gemeente hier in de buurt. Meneer was verdwaald en wist echt niet hoe hij terug moest komen haha. Zijn vrouw natuurlijk helemaal opgelucht (ik zelf stiekem ook hoor, je moet er niet aan denken) en hij is inmiddels weer veilig op de camping.
Achteraf gezien hebben we er nog wel om moeten lachen, maar op dat moment was het echt even schrikken.
Verder hebben we af en toe ook minder grappige, lieve, leuke gasten. Vooral de eerste week van augustus niet. Iedereen leek chagrijnig en ze liepen mij gewoon keihard af te snauwen omdat het stokbrood op was. Hallo, het is een camping met bakkerij, geen bakkerij met als extraatje een camping. Normaal gesproken kan ik dat wel van me af zetten en achteraf lachen om zulke zielige mensen, maar toen heb ik wel even een ochtend gehad dat ik de tranen weg moest slikken en naar huis wilde. Gelukkig duurde de bekende midseizoensdip maar één ochtend bij mij in plaats van de gemiddelde week haha. Wel begint het leven in een tent langzaam op te breken. Je eet toch niet zo goed als thuis, werkt veel, het is warm (nog steeds!) en die tent is na anderhalve maand ook niet meer zo comfortabel. Maar dat mag de pret absoluut niet drukken, want de komende week wordt ook nog een zeer drukke én gezellige week! Kampvuur, goochelshow, bbq avond, alleen verantwoordelijk zijn voor de receptie de hele dag omdat Valérie er 2 dagen niet is, inpakken, afscheidsborrel met de schoonmaakdames en het restaurantpersoneel. Deze laatste week gaat helaas voorbij vliegen (zoals alle weken hebben gedaan). En natuurlijk gaan we ook nog gewoon zoals we de afgelopen weken gedaan hebben genieten van het goeie weer door lekker aan het zwembad te liggen (jongens, ik ben echt al bruin geworden!).


Ik heb echt nog veel meer te vertellen, maar ben de helft alweer gewoon vergeten. Zoveel leuks om te vertellen maak ik hier mee haha.
Misschien is dit wel het laatste reisverslag, ik durf het niet te zeggen (ligt eraan wat ik nog meemaak haha).
Ik heb in ieder geval geweldige weken gehad, maar kijk langzaam ook weer uit naar mijn gemiste kroketje en frietje stoofvlees met mayonaise.

De foto's komen een andere keer, want ik krijg ze niet geüpload.

Bisous!

Romy